Zaćma wrodzona. Kiedy może wystąpić?

Katarakta powstaje na skutek zmętnienia soczewki, której rolą jest załamywanie promieni świetlnych, dzięki czemu na siatkówce powstaje odwrócony i pomniejszony obraz. Dzięki niej możliwe jest ostre widzenie rzeczy, które znajdują się w różnych odległościach –zjawisko akomodacji, czyli dostosowywania się oka do widzenia zarówno z bliska, jak i z daleka. Powstawanie mętów i plamek na soczewce w procesie rozwoju katarakty upośledza funkcje soczewki i sprzyja pogorszeniu się widzenia.

Zaćma wrodzona jest chorobą, która swój początek ma już w okresie płodowym. Najczęściej powstaje na skutek skłonności genetycznych. Zdarza się również tak, że jest ona chorobą współistniejącą, na przykład przy zespole Downa. Może być też skutkiem zażywania przez matkę w czasie ciąży różnego rodzaju leków czy chorowanie na cukrzycę czy różyczkę. Początkiem zaćmy wrodzonej mogą być też różne schorzenia gałki ocznej dziecka – małoocze, brak tęczówki, odwarstwienie siatkówki, zapalenia błony naczyniowej.

Standardowo przypadłość ta objawia się pogorszeniem jakości widzenia – obraz jest niewyraźny.  W przypadku zaćmy wrodzonej obserwacja jej symptomów może być nieco trudniejsza. Bardzo ważne jest, by dziecko było badane regularnie w poradniach okulistycznych. Pierwszym symptomem zaćmy wrodzonej jest biała bądź brunatna źrenica oka. U dzieci cierpiących na tę przypadłość zauważalny jest również tak zwany odruch palcowo – oczny, czyli charakterystyczne zachowanie, które polega na częstym pocieraniu lub uciskaniu piąstką bądź palcami oczu. Źrenice małych pacjentów nie reagują na światło, a dziecko przez niewyraźne widzenie nie wykazuje niczym zainteresowania, jest osowiałe i powolne.

Dowiedz się jak wygląda leczenie zaćmy: https://www.kardiotel.pl.